Yara Falı By Zeynep Uzunbay

iki bölümden oluşuyor yara falı. ilk bölümde harfler üzerinden geziniyor yaralarımızda uzunbay. falımıza bakıp derman oluyor. ikinci bölümde öpülmeyen yerleri neşterliyor. neşesini de eksik etmeden. yaraları andıkça harfleri seğirenlere, dili yananlara, küllerini önüne döküp seyreyenlere, taşı kanatan rüyalara, salıncağını var gücüyle itenlere bir dost yankısı... zırdünyaya, fırdünyaya... tam da dünya şiir günüyken şevkle öneririm... Zeynep Uzunbay “ karıncalama

halının üstündeki karıncayım
belki biliyorumdur yolumu

odaları dolaştım
kitap aldım bıraktım
ay bu akşam zor doğdu
çatlayacaktım
girdim çıkamadım
çıktım giremedim
ben iflah olmam dedim sevgilime
söz vermiştim oysa
nankörlük etmeyecektim
belki biliyorumdur yolumu

nane likörü içtim
buzdolabını açtım kapadım
buz gezdirdim alnımda
mermere limon damlattım
çişim gelmedi işedim yine de
mahsus öksürdüm
musluğu açtım suya baktım
ağladım da mı yıkadım yüzümü
yüzümü yıkarken mi ağladım
belki biliyorumdur yolumu

hiç inanmadım hiiiç...
inansam karınca yuvasına sığardım”(s. 67) Zeynep Uzunbay ...
sanmışsın kuş olduk, ağaç olduk
kanadımız yaprağımız birbirine titredi Zeynep Uzunbay

Zeynep Uzunbay’ın şiirlerini okurken gözlerimin önünde şöyle bir görüntü beliriyor: Bir öğrenci evinde toplanmış kızlı-erkekli üniversiteliler, kimi çay içiyor kimi kahve. Aralarında topladıkları parayla aldıkları şarap ve biraları daha sonra açacaklar. Yere oturmuşlar, bir kelime oyunu oynuyorlar. Biri bir kelime atıyor ortaya, başka biri o kelimeyi yere düşmeden tutuyor, usulca öpüyor, sevip okşuyor. Sonra bir mektup yazar gibi yanına bir kelime daha ekliyor, onu bir başkası alıyor, derken mektup elden ele... Sonra sıra Zeynep Uzunbay’a geliyor. Bu hayli birikmiş, yüklenmiş, ağırlaşmış mektubu, artık ona Kelime Kuşu diyelim, tutuyor, ona kanat veriyor, ruh veriyor ve uçmaya bırakıyor. Kelime Kuşu’nun ruhu kanatlarıdır. Kelimeleri kanatlandırıyor Uzunbay, sonra da sokağa salıyor. O kuş kime konacağını biliyor, sokakta, parkta, ağaçta bir arkadaş arıyor kendine, bulur bulmaz da şiir kuşu olarak ona konuyor.
Yüklü bir şiir, dertli bir şiir. Ama ağırlığını da, yükünü de, derdini de kimsenin üstüne yıkmamak için, ‘şair-ben’ini hırpalayarak, kanatarak azaltıyor, derdi onda kalıyor, sevinci okuyanda. İçindeki karanlığa çoktan ulaşmış çünkü. Şiirini o karanlıkta sınamış, halsizliğin, güçsüzlüğün o kendine mahsus lezzetini yakalamış, her şeyin aslında ‘şakacıktan’ olduğunun bilgisine varmış, ‘benim halim, halsizliğimdir’ demiş, sonra da ‘alın, ne haliniz varsa görün’ der gibi şiirin arkadaşlarına, ki onlar en iyi arkadaşlarıdır, şiirini armağan etmiş.

Zeynep Uzunbay’ın Yara Falı’ndan bahtımıza bir ‘kız kardeş’ çıkmış böylece: Lorca’nın Kız kardeşi.
Haydar Ergülen Yara Falı

Read & Download ↠ PDF, eBook or Kindle ePUB free º Zeynep Uzunbay