Narendra Jadhav ✓ 1 SUMMARY
The personal memoir guise of this book is used largely as a framework for political history of the Dalit struggle for equality in Indian society between the 1920s and 1950s. The book added to my shallow understanding of Indian history; for example, independence and partition were not the defining moments of this book, and I learned that Gandhi was not universally beloved among the poor (who weren't Hindu nationalists either). The glimpses into village life in the 1920s were really interesting too, and the author's mother was a well-developed character. However, the writing was simplistic (I assume due to translation) and the political play-by-play wore thin. Nonfiction A book that shook me to the core at the age of 16 and gave me the first and strongest reason to dislike my country- the evil caste system. The book made me realize how casually this system is being carried on in the modern India and the struggles it creates for the country's significant population to go through. There are scenes from the book I just cant forget.
Nonfiction This surprised me by being a straight memoir rather than a sociological explanation of one family's experience. As it is, Jadhav tends to get bogged down in personal recollection, to the neglect of showing how those personal experiences typify life under the caste system as a whole. This is a decent book, though I don't know that anyone not already familiar with the concept of caste would find this the best place to start.
Judged as a memoir, this was just okay. Jadhav is honest, eloquent and not given to self-pitying, nor does he gloss over or melodramatize the hard realities of living under caste. Still, I'd recommend starting off with a good sociological study of caste before reading, as too little conceptual background is given. Nonfiction There was a LOT of rough language, mostly at the beginning, from men of upper castes heaping abuse on those of the Dalit caste. The story is heartbreaking but also hopeful, and it was interesting to learn of Babasaheb and his work to improve life for the people enslaved by the Hindu caste system. There is much detail about Hindu rituals and worship practices, and a bit about Buddhism.
Anyone seeking to understand Hindu culture and help provide humanitarian relief to the poverty-stricken lower classes of India or Nepal, would likely find this memoir enlightening. Nonfiction #จัณฑาล
#นเรนทรา จาดฮาฟ:เขียน /วีระยุทธ เลิศพูนผล :แปล
#เพราะปกหลังที่บอกว่าจัณฑาลนั้นต้องห้อยหม้อที่คอเพื่อเอาไว้บ้วนน้ำลายของตัวเอง/ต้องพกไม้กวาด ไว้กวาดรอยเท้าของตัวเองเวลาเดินไปไหนๆ(รอยเท้าจัณฑาลถือเป็นสิ่งอัปมงคล) แค่เงาทอดผ่านก็เป็นเสนียดจังไร....
ดึงดูดให้เราสนใจอยากอ่านหนังสือเล่มนี้🤔
1.อ่านเพลินๆได้ข้อคิด ได้คำศัพท์บาลีสันสกฤตบางคำมาบรรจุใส่คลังศัพท์ในหัว(เช่น:จิตกาธาน แปลว่า ที่เผาศพ) เปิดหูเปิดตาเปิดโลกทัศน์ 👍🏻ได้รู้อะไรที่ไม่เคยรู้ อึ้งๆ ทึ่งๆ ~อินเดียเป็นประเทศที่มีอะไรพีคๆเยอะแยะพีคไม่หยุดจริงๆ😱
~หนังสือมีตอนจบแบบเห็นผลลัพธ์ของความพยายามต่อสู้ข้ามผ่านการเหยียดวรรณะ การเปลี่ยนศาสนามานับถือพุทธของคนรุ่นพ่อ มาสู่คนรุ่นลูกรุ่นหลานที่ได้ดิบได้ดีประสบความสำเร็จ มีการศึกษาที่ดี มีงานมีการดีๆทำ มีคุณภาพชีวิตที่ดีกว่าเดิมมากๆๆๆๆ
2.เรื่องก็คือคุณนักเขียน นเรนทรา จาดฮาฟเนี่ย นำเอาเรื่องราวชีวิตของพ่อ(ดามู: เสียชีวิตเมื่อปี1989)และแม่(โซนู)ที่อยู่ในวรรณะ จัณฑาล มาตีแผ่ให้โลกรู้ โดยคัดลอกเรียบเรียงนำมาจากไดอารี่ ของพ่อบ้าง จากคำบอกเล่าของพ่อและแม่บ้าง
โดยในส่วนภาคแรก จะเป็นเรื่องราวของพ่อ-แม่ ดามูและซานู ก็จะได้เห็นความเป็นไป วัฒนธรรม วิถีชีวิต มุมมองความคิดของผู้คนสังคมในยุคราวๆปีค.ศ.1930,การต่อสู้ของผู้นำ(บาบาซาเฮบ)จนปีค.ศ.1947ที่วรรณะจัณฑาลถูกประกาศให้สิ้นสุดลงตามกฎหมาย,การเปลี่ยนศาสนา ความเชื่อมั่นว่าการศึกษาจะช่วยลดทอนความแตกต่างทางชนชั้นได้
3.ภาค2 จะเป็นบันทึกความทรงจำของลูกๆ ,มุมมองบอกเล่าของผู้เขียนเองที่มีต่อ พ่อ แม่ ทั้งคำสอน ทั้งเรื่องต่างๆที่ปลูกฝังมา รวมถึงผลลัพธ์ จากอดีตที่ส่งมาถึงปัจจุบัน (ผู้เขียนเป็นนักเศรษฐศาสตร์ชื่อดังระดับโลก ,ทำงานที่IMF,มีบทบาทสำคัญด้านเศรษฐกิจการเงินการธนาคารของอินเดีย)
4.และท้ายๆ เป็นรุ่นหลาน(อปูรวา จาดฮาฟลูกสาวคุณนเรนทราฯเรียนอยู่JHU)มาบอกเล่าความภูมิใจในครอบครัว ,สิ่งที่พบเจอในชีวิต ว่าเธอมีเพื่อนหลากหลายชนชาติ มีสิทธิความเสมอภาคไม่โดนเหยียดว่าเป็นลูกหลานของจัณฑาล มีชีวิตดีๆชิคๆในมุมไบ มีรากฐานการศึกษาที่ดีตั้งแต่เด็ก มีคุณภาพชีวิตที่ดี~
5.ให้3.5ปัดเป็น4 เป็นบันทึก มีเรื่องผัวเมีย อ่านแล้วนึกภาพตามแบบหนังอินเดีย เป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่ดี
ประโยคที่ชอบ: 🌈รุ้งงามจะเกิด���ด้ ต้องใช้หยาดฝน🌧และแสงแดด🌞 Nonfiction
Every sixth human being in the world today is an Indian, and every sixth Indian is an untouchable. For thousands of years the untouchables, or Dalits, the people at the bottom of the Hindu caste system, have been treated as subhuman. Their story has rarely been told. This remarkable book achieves something altogether unprecedented: it gives voice to India's voiceless.
In Untouchables, Narendra Jadhav tells the awe-inspiring story of his family's struggle for equality and justice in India. While most Dalits had accepted their lowly position as fate, Jadhav's father rebelled against the oppressive caste system and fought against all odds to forge for his children a destiny that was never ordained.
Based on his father's diaries and family stories, Jadhav has written the triumphant story of his parents -- their great love, unwavering courage, and eventual victory in the struggle to free themselves and their children from the caste system. Jadhav vividly brings his parents' world to light and unflinchingly documents the life of untouchables -- the hunger, the cruel humiliations, the perpetual fear and brutal abuse.
Compelling and deeply compassionate, Untouchables is a son's tribute to his parents, an illuminating chronicle of one of the most important moments in Indian history, and an eye-opening work of nonfiction that gives readers access and insight into the lives of India's 165 million Dalits, whose struggle for equality continues even today. Untouchables: My Familys Triumphant Journey Out of the Caste System in Modern India
If you never understood India’s 3,500 year old caste system, this memoir by Narendra Jadhav is a must read.
Building from Jadhav father’s diaries and family stories , he writes this story of his family journey and struggles to free themselves and their children from the caste system.
“Just as independence is necessary for India, change of religion is necessary for Dalits.Hinduism made us untouchables, and giving up Hinduism is the only way to bring touchability to our lives”. These are the words of Ambedkar Babasaheb , the great leader of the Dalit movement in 20th century India . He organized, United and inspired the Dalits to use political means to their goal of social equality. Babasaheb unflinchingly told the Dalits that any religion that does not recognize untouchables as human beings, treats them worst than animals, sees them as subhumans, refuses to give them water from public Wells , thinks the space they occupy is polluted is not worthy of being called a religion.
Babasaheb message resonated with the Dalits and it is why Jadhav parents with bitter sweet story telling was able to crawl out from underneath this caste system they were born into , albeit in the name of religion and through education found their voice.
“Yes, I do come from the Mahar caste. Yes, my father was barely literate, lowly employed, doing menial jobs to earn a meal for the family. Yes, my forefathers were untouchables and were required to wear clay pots around their necks to keep their spit from polluting the ground “. Narendra Jadhav thought that while he had gone on to receive an education and become an advise and chief economist of the reserve bank of India, the unfortunate truth is that he is always reminded of his caste. His caste is never cast off and remains an inseparable
Part of his identity.However he refuses to remain imprisoned by the stereotype of the caste system. Unfortunately until today there are millions of Dalits whose struggle for equality continues.
This is a moving educational story of India’s caste system. Well done! Nonfiction ได้อ่านบทรีวิวของท่านอื่นๆ เห็นด้วยกับเรื่อง Timeline งงๆ เหมือนเราอ่านไดอารี่ เส้นเรื่องเริ่มต้นที่กลางเรื่องแล้วย้อนกลับไปเล่าเรื่องในอดีตเพื่อที่จะมาให้ถึงปัจจุบันแล้วช่วงปลายไปถึงอนาคต จากการอ่านได้เห็นการตื่นรู้การต่อสู้ของชนชั้นจัณฑาล วิถีชีวิต เราเคยคิดเหมือนบาบาเฮปตอนเด็กๆ ว่าเออ ก็ออกจากศาสนานั้นดิ ก็จบละมะ ในเมื่อศาสนานั้นไม่เห็นหัวพวกคุณ แถมยังกดไว้อีก แล้วศาสนานั้นก็อาศัยเรื่องความเชื่อ เรื่องเล่า มันไม่ได้เกิดมาจากสิทธิมนุษยชนตั้งแต่แรกอยู่แล้ว คาดหวังให้ศาสนาเปลี่ยนคงยาก (อันนี้มุมมองเรานะ) แต่ที่ติดใจอยู่มากในเล่มคือ ไม่เห็นด้านเฟมินิสเลย ผู้หญิงถูกด้อยค่ายิ่งกว่าด้อยค่า ถูกกำหนดกะเกณฑ์หน้าที่อย่างมาก แทบไม่มีอิสระในความคิดตัวเอง แต่อย่างว่าขนาดคนจะเท่ากันยังยาก แล้วความเท่าเทียมระหว่างเพศก็คงต้องรอไปอีกหน่อย แต่เข้าใจว่าในอินเดียปัจจุบันนี้ก็ดีขึ้นเยอะแล้ว แต่ในชนบทก็อาจจะยังคงมีอยู่บ้าง Nonfiction The greatest thing about this biography is that it educated me on a deeper level on India's Untouchable caste. I had never heard of Babasaheb Ambedkar before, but I'm glad I got a chance to learn about this EXTRAORDINARY man who challenged both the cultural and religous system of India. Also, Untouchables unintentionally helped provide foundation for my dislike for Gandhi. Before I didn't like him mostly off of a gut feeling based upon his actions, but Jadhav's bio helped ground my intuition. Gandhi historically did not support the Dalit equality movement, and held a pitying and slightly condescending view of them. I have no respect for a man who refused to acknowledge an entire population essentially because of their existence. On the other hand, the Untouchable Ambedkar proved himself to be the true hero of India as he awoke the conscious of thousands of Dalits and endlessly strove to secure them equal rights.
If you're hazy on the history of the Untouchables in India, definitely check this biography out. It'll open your eyes to the struggle thousands of Dalits underwent to free themselves from caste slavery, including the incredible personal journey of Jadhav's father. Nonfiction This is a true story of how one couple, Damu and Sonu Jadhav dedicated their lives to help their children break free of the shackles of India's caste system. And behind their commitment is the towering inspiration of Babasaheb Ambedkar whose call to educate Dalit children became the motto of their lives. This book goes up along with Mistry's A Fine Balance and Sainath's Everybody Loves a Good Drought in helping me better understand the condition of Dalits in India.
I want to record some of the questions this book inevitably leaves you asking- why has nearly 70 years of 'progressive' democracy not been able to change the system? Education is often called a panacea. But has education been able to truly erase caste lines? I see very well educated people still entrenched in such thinking. Surely, going to school to learn math, english and science is not going to be enough. Also, caste is not going to go away by simply not talking about it. It needs to be tackled head-on. So, what can we do to accelerate change? I believe that a bit of empathy can go a long way. Given this, I find it very heartening to learn about studies that have shown how one can train oneself to become more empathetic. Stereotyping and prejudice against groups are part of the human condition but it is possible to eradicate them by training to see beyond groups and empathize with an individual's struggles, his dreams and aspirations. Nonfiction หนังสือสำนักพิมพ์สันสฤกต จะเป็นอีกหนึ่งสำนักพิมพ์ที่ผมชอบแน่นอนครับ
คุณภาพสูง เลือกงานมาแปลดี และทำให้เข้าใจมนุษย์ และโลกกว้างขึ้นไปอีกระดับ
รู้สึกประทับใจในการต่อสู้ ทุกอย่างในเล่มนี้มากๆ Nonfiction