Los palimpsestos By Aleksandra Lun

free read Û eBook or Kindle ePUB õ Aleksandra Lun

Heerlijk boekje!

Lun gidst je in een rotvaart door het leven van een Pools schrijver die via een hilarisch parcours in een Luiks gesticht belandt.

Mijn naam is Czeslaw Przesnicki, ik ben een miserabele immigrant uit Oost-Europa en een mislukt schrijver, ik heb al tijden geen seks gehad en ben opgenomen in een gesticht in België, een land dat al een jaar zonder regering zit.

Dat kan tellen als openingszin en wijst je als lezer meteen de weg naar wat komen gaat. Lun hanteert continu herhaling als stijlfiguur, flirt met de groten uit de literatuur en hun citaten op een frivole manier die we eerder alleen bij Valeria Luiselli tegenkwamen, en schrijft met een droge zelfrelativering over het mislukte schrijverschap van haar hoofdfiguur die ons aan het vroegere werk van Brusselmans doet denken.

Een hoogst amusant boek en lezenswaardig boek: altijd speels maar niet ridicuul; altijd snel, maar niet zonder inhoud.
Wil je er een migratie-parabel in zien? Klopt. Wil je er een cursus 'schrijvers die niet in hun moedertaal schreven' in zien? Klopt. (Hilarisch thema lijkt op het eerste zicht, maar naarmate het boek vordert voel je er toch doornen aan zitten). Wil je er een amusant, humoristisch tussendoortje in zien? Klopt. Wil je er een existentialistisch egodocument in zien? Klopt. Wil je er een heerlijk boek in zien? Klopt.

Puik gedaan, stiekeme aanbeveling.
Paperback Me encantó. Siempre pienso que el absurdo sirve para hablar sobre cosas que no se pueden hablar. Aquí hay elementos que se repiten y que, con humor, te están diciendo otra cosa. Aparecen un montón de nombres conocidos, desde Gombrowicz, Karen Blixen (Isaac Dinesen), Nabokov, Cioran, escritores y escritoras que publicaron en lenguas que no eran la materna, hasta Hitler (y hasta cuela un Hittler),. Hay todo un tema con la lengua materna, ya que todos están internados por escribir en otras lenguas. Hay lugar para algo de violencia, aunque sea desde un lugar muy gracioso, pero no quita que habla de torturas y de más. El caso es que para mi te hace reflexionar sobre la lengua y sobre el exilio, y de paso es divertidísima.
Paperback This is the first novel by Aleksandra, the Polish native speaker who leaves in Europe and who has written this book in Spanish. The book is quite short and I've read it in one sitting. It is a wonderfully subversive comical story about a Polish neurotic man who finds himself captivated in Liege's mental hospital. The main reason is that he is writing his book in Antarctic language. The language is obviously not his native. And apparently, this fact creates all sorts of problems. Some of them are required to be cured medically.

It is evident that Alexandra has used this novel to contemplate about the writers and the importance of the language they used. Who owns a language? In a quite light hearted manner she explores a number of quite serious questions. She touches upon military patriotism and the nativism which is on the rice in some places in Europe. She talks about a general level of ignorance of the Western Europeans about the Eastern Europeans while all the countries are bulged together into a perceived but non existing identity. I think, the same is related to the Africans as well.

Another question she asks about the expectations the readers possess about the writers. For example Ionesco, the French play writer with French-Romanian heritage is attributed the following in the story:

Why do the people expect authors to answer questions? I am an author because I want to ask questions. If I had answers, I would be a politician.

In general, the one of her tricks that many real writers working in a foreign language have appeared in a cameo fashion in the book. She makes them talk. And my understanding is they speak something they said once in their real life. But she does not use the quotations marks. We meet Beckett, Gombrowicz, Karen Bixen and Agata Cristoff and many others.

The book is structured as a music ostinato when some of the phrases and actions are getting repeated, almost verbatim. But it did bore me. May be because it was such a short book and the quite funny one. The translation is really superb and well thought through. There is a translator's note at the end.

For many of us who live in the cultures different from our own it is much more than abstract set of issues. So I had a big sympathy for the comical misadventures of Aleksandra's character. However, still something was lacking in my experience reading the book and i could not quite put my finger what exactly. Maybe I would like more depth or more layers to it. Villa-Matas does something similar in Bartleby & Co. with more accomplishment and stylistic virtuosity. Still it is a very solid debut novel.

3.5 stars Paperback bon
Het lijkt wel een trip in het hoofd van een mens die niet weet dat hij in een trip leeft
een constant balanceren tussen 'normaal' en totally out of this world en dat in zotte loops
enfin, lees het zelf, ik kan dit niet toelichten, noch uitleggen, noch beschrijven

https://www.parool.nl/kunst-media/de-... Paperback Schaterlachend vanaf de eerste regel begon ik vol goede moed aan De Palimpsesten, een satire over taal, literatuur en migratie. Door de vele herhalingen heeft het boek bijna iets hypnotisch. Maar daar zit wat mij betreft ook het nadeel: toen ik het boekje had weggelegd en een dag later verder wilde lezen, was ik helemaal uit het verhaal. Opeens vond ik De Palimpsesten helemaal niet grappig meer en begonnen de vele herhalingen mij zelfs te storen. Had ik dezelfde leeservaring gehad als ik in één keer tot het einde had gelezen? Dat zullen we nu natuurlijk nooit meer weten..

Wat ik wel erg leuk vond aan dit kleinood is dat vele bekende schrijvers, filosofen en andere denkers de revue passeren in het psychiatrisch ziekenhuis. Wat dat betreft is dit debuut van Aleksandra Lun een feest der herkenning, maar voor de rest is het vooral een satirische kunstwerkje zoals ik nog nooit eerder heb gelezen. Vijf sterren voor originaliteit, maar voor de rest ga ik het verhaal nog even moeten laten bezinken om te bedenken wat ik er nu écht van vond. Paperback

Un inmigrante de Europa del Este está ingresado en un hospital psiquiátrico belga y sometido a una terapia de reinserción lingüística para curar su dolencia: no escribir en su lengua materna. Pero no es el único paciente del manicomio. A lo largo de la terapia irá conociendo a otros enfermos, todos ellos aquejados del mismo síndrome: el mal del escritor extranjero. ¿Por qué un escritor cambia de idioma? ¿Hubiera escrito también en su lengua materna? ¿Limita, crear en un idioma aprendido? ¿Qué relación tiene un escritor con su lengua adoptiva? ¿Qué pasaría si la olvidara? Con humor, estas y otras preguntas se plantean –pero no se responden– en esta brillante y aguda sátira. Los palimpsestos

Hacía tiempo que no lo pasaba tan bien leyendo ❤ Paperback Bezwerend cirkelvormig relaas van een in een gekkenhuis opgenomen mislukt schrijver, die, in plaats van in zijn moedertaal, heeft gekozen in zijn niet-moedertaal te schrijven, het Antarctisch. Als dat absurd klinkt is dat omdat het dat is maar dat tegelijk helemaal niet zo is. Het voelde als een zeer geslaagde parabel of allegorie (ik weet geloof ik het verschil tussen die twee niet zo goed en niet welke hierop van toepassing is (maar toch is het geslaagd)). Wat maakt dat schrijvers ervoor kiezen om niet in hun moedertaal te schrijven? Dat (maar vooral wat er daaruit voortvloeiend over te denken valt) wordt hier doorgedreven en resulteert in een bizar aaneengerijg van een behandeling die de schrijvers meent te moeten genezen (of dient dat slechts als alibi voor werkverschaffing van de artsen en verplegers, misschien?). Naast andere terugkeringen is terugkerend de onverstoorbaar doorschrijvende psychiater die tracht gekte te herleiden en zelf selectief Oost-Indisch doof lijkt te zijn. (''Literaire anarchie, is dat wat u wilt?' vervolgde de dokter. 'Wat is dan het vaderland van elke schrijver? Hoe moeten de boeken in een bibliotheek worden ingedeeld?) Dat komt mooi uit want uit de behandelkamer ernaast klinkt onafhoudend geschreeuw in niet te verstane talen. De meeste schrijvers die de revue passeren zijn waarschijnlijk niet geheel toevallig Oost-Europees. Roemeens, Oost-Europees. Pools en Roemeens oh dus Oost-Europees, etc. En dan zijn er nog de inheemse schrijvers en hun opvattingen over wat niet-inheemse schrijvers al dan niet wordt geacht aan hun inheemse literatuur bij te dragen, gedienstig boeken uit de inheemse naar niet-inheemse talen vertalen bijvoorbeeld, of de niet-inheemse culinaire cultuur aanbieden aan de inheemse cultuur, bijvoorbeeld. Tja.

Ik las het boek grotendeels hardop aan mezelf voor (soms wil ik vooral ervaren en hardop lezen lijkt dan beter want als ik niet voorlees drijf ik af - en dat zegt iets over mijn aandachtsspanne (& vluchtgedrag bij rust?), dus misschien is de reden veeleer een haastkwestie (al zit er ook het vermoeden in dat ik wel denk of hoop dat klank hardop beter overkomt en dat is misschien logisch maar misschien ook niet, immers hoor ik als ik in mijn hoofd lees (lees ik in mijn hoofd?) ook woorden en klanken, of, verbeeld ik die dan, en kan het dan niet net zo goed hardop?)). Erg geschikt boek om bij hardop lezen te klinken als mantra's gedeclameerd uit een gebedsboek (wat ik misschien maar eens moet gaan doen). De dialogen doorbraken het ritme dan wel, maar dit is dan ook geen gebedsboek waarvan ik geen idee heb of daar wel of geen dialogen in staan.

Als ik al dacht dat dit boek misschien wat te vrijblijvend bleef in het herhalingsspel, dacht ik dat grotendeels verkeerd, want Aleksandra Lun laat gemerkt/ongemerkt beschouwingen los op ja, op? Vooringenomenheid, denk ik. Op afgebakende grenzen. Op schrijven, en schrijvers - psychoanalyse?

'Ik keek om, zag de hond en zijn baasje weglopen en dacht aan Simeon, die zei dat een schrijver geen koe was die je medailles om moest hangen en dat je moest proeven, moest voelen, moest hebben gebokst, gelogen, niet bovenmatig veel maar genoeg om het te kunnen begrijpen. Toen ik tot de conclusie kwam dat de reden voor het floppen van mijn eerste boek mijn geringe bokservaring was struikelde de blinde hond over een gat in de stoep, botste onhandig tegen de reling, en zijn lichaam tekende een perfecte boog vanaf de Pont des Arches en viel in de Maas. Een paar seconden later kwam hij boven en spartelde wanhopig met zijn voorpoten in het water en ik moest denken aan een schilderij van Goya, meende dat ik nu ik zijn staar niet kon genezen ten minste zijn leven kon redden, en ik klom van de reling en sprong.' p. 122

(De mislukte schrijver had eigenlijk dierenarts willen worden maar dat was mislukt.) Paperback kaleidoscopic repetitive story that is mostly entertaining but is also clearly a larger meditation on lots of fun questions like what is meaning of language, this can be read in a single setting in an hour or two so treat yourself to a laugh Paperback Meertaligheid is niet zo goed voor de mens; kijk maar naar de meertalige Karol Wojtyła, die in een witte jurk over de wereld begon te zwerven en zich ging vestigen op de meest toeristische plek van Rome.
Een grap uit het heerlijk absurdistisch kleinood 'De palimpsesten' van de Poolse maar in het Spaans schrijvende Alexandra Lun  Een Poolse schrijver schrijft in een  gekkenhuis in België, een land dat al een jaar geen regering heeft, op oude exemplaren van De Standaard een roman ( een palimpsest dus) in het Antarctisch over een Poolse stuntman die ook een roman schrijft. Gekker moet het niet worden en toch wordt het dat; we krijgen in een aantal sessies de waanzinnige levensloop van Czeslav Przesniki voorgeschoteld die als buitenlander weigert in zijn eigen taal te schrijven en daar de gevolgen moet voor dragen. Gelukkig is hij niet alleen..
De palimpsesten is een knotsgekke persiflage op het hokjesdenken van de identitaire beweging geschreven door een Poolse(!) wereldburger die momenteel in België woont en Nederlands leert. Dat belooft! Paperback Wikipedia leerde me dat een palimpsest een perkament is waarvan de inkt is afgespoeld voor hergebruik, oude tekst maakt plaats voor nieuwe. Aleksandra Lun is een Poolse die debuteert in het Spaans met een kolderieke farce over een Poolse schrijver die publiceert in het Antarctisch maar belandt in een krankzinnigengesticht in Luik, met gastrollen voor veel andere auteurs die schreven in een andere taal dan hun moedertaal. Koddig tussendoortje. 3,5 💥. Paperback