Oblivion By Marc Augé
“Remembering or forgetting is doing gardener’s work, selecting, pruning. Memories are like plants: there are those that need to be quickly eliminated in order to help the others burgeon, transform, flower.”
For the health of the psyche and the culture, for the individual and the whole society, oblivion is as necessary as memory. One must know how to forget, Marc Augé suggests, not just to live fully in the present but also to comprehend the past.
Renowned as an anthropologist and an innovative social thinker, Augé’s meditation moves from how forgetting the present or recent past enables us to return to earlier pasts, to how forgetting propels us into the present, and finally to how forgetting becomes a necessary part of survival. Oblivion moves with authority and ease among a wide variety of sources—literature, common experience, psychoanalysis, philosophy, ethnography—to illustrate the interplay of memory and forgetting in the stories of life and death told across many cultures and many times. Memory and oblivion, he concludes, cannot be separated: “Memories are crafted by oblivion as the outlines of the shore are created by the sea.” Oblivion
Marc Augé Ï 5 Free read
TELL ME WHAT YOU FORGET AND I WILL TELL YOU WHO YOU ARE (p 18)
This book is three short chapters followed by a love note. Chapter 1 is gorgeous and a little life changing. RECOMMENDED. I'll share below some of its gems.
Chapter 2 is mediocre French theory that put ME into oblivion three night this week - a sweet sedative for crossing over to the dreamworld. So the supposed intellectual meat is instead an incantation! Chapter 3 is on the relationship of forgetting to past, present and future. I had been happy Auge' could write this book without talking a lot of Proust and Dumas, but no, here's the discourse on Temps Perdu. There IS one very good idea here, but not the content/creativity ratio of Chapter 1.
Chapter one introduces the concept of oblivion as something far deeper than forgetting. It's as mystical as intellectuals get, pointing to the place things go when they disappear. Auge' ranges over the blessings of a bad memory, and the ways that forgetting the recent past is what gives us a relationship to the ancient past. And, wonderfully, he writes of dreams.
Like this:
... the adventures of the dream prolong those of the previous day - thus making the previous day and the dream a continuous thought called upon to be the subject of a same account that can be completely refined ONLY BY THE PERSON WHO IS STRONG AND LUCID ENUOGH TO REMEMBER all the details of his or her nocturnal life.... Europeans are AVERSE TO acquiring an AWARENESS OF THEIR OWN 'PSYCHOTIC CORE' and the best proof of this is that they have a tendency to forget their dreams (p 12, emphasis mine)
Radically, Chapter 1 offers a naturalistic view of western mind. It's wonderful and rare for this context, and beautiful above all else. (Auge' is a slightly offensive anthropologist of less developed cultures, so perhaps he is well accustomed to seeing more savage minds as continuous with nature.) Forgetting and remembering - disappearing and reconstitution - are discussed as plants, as wave forms, as earth.
Like this:
It is quite clear that our memory would be 'saturated' rapidly if we had to preserve every image of our childhood, especially those of our earliest childhood. But what is interesting ins that which remains. And what remain - remembrances or traces, we shall come back to that - what remains is the product of an erosion caused by oblivion. Memories are crafted by oblivion as the outlines of the shore are crafted by the sea. (p 20)
Chapter 1 brings an uncanny feeling for the relationship of forgetting - moreover, of OBLIVION - and death. But the relationship is reciprocal (this is a weirdly mystical notion). Disappearance is the little death that life needs to renew itself constantly.
Auge' is BEING mystical here. Chapter 1 transmits this with uncanny Marxian sharpness I don't see when the same point is made in Zen or Yoga: Oblivion is the life force of memory, and remembrance is its product. (p 21)
Viola'.
English Il testo di Augè aiuta a comprendere una verità forse poco approfondita: la necessità di dimenticare per poter davvero ricordare. La selezione del ricordo, come esso necessiti di varie manipolazioni per poter divenire l'oggetto della nostra identificazione. Molto interessante. English Augé’nin elimdeki kitaplarının sonuna geldim. Edebiyata olan tutkusuyla kendisi de oldukça kurmaca bir anlatı kuruyor: Bu metodu da çok kafa açıcı.
Başkalarının kurmaca içinde yaşadıklarını öne süren bakış açısının tek yanlılığını ifşa ediyor. Hayır, sadece başkaları değil sen de ben de kurmaca içinde yaşıyoruz diyor.
Kurmacalarımız birbirlerinden farklı. Daha da ileri giderek değil mi ki birkaç anlatıda birden yaşadığımızı da hatırlatıyor. Herbirinde birbirinden farklı kaç rolle yaşanıyor bu hayat! Haklı mı? Haklı.
Bu haklılık, bence de “kendi mutsuzluğunun hikayesinden başka her şeye gözünü, kulağını kapamış birilerine” çare, buluş niteliğinde. Aslolan kendi yaşadığımız kurmacaların farkına nasıl varacağız? Augé’ye göre bireysel ve kolektif yaşamın en önemli kurmaca uygulayıcısı, işlemcisi ‘unutma.’ Gerisi, ötesi çeşit çeşit, biçim biçim, kaleme alınmış.
Okuyunuz. English Kitap unutma kavramını daha çok zaman üzerinden inceliyor. İnsanın şimdiki zamandan uzaklaşmak için zihninde yaptığı geçmişe dönük yolculuklar, hayata yeniden başlamak için geçmişin üstüne örtme biçimimiz hep unutmak istediğimiz şeylerin sonucunda ortaya çıkar. Ya da şimdiki zamandan kurtulmak için kendimizi özendiğimiz kişilerin ( Zengin birinin yerine geçme) yerine koymaya çalışırız. Bunların hepsi zamandan sıyrılıp bir şekilde içinde bulunduğumuz durumu unutmaya yönelik eylemlerdir. Aslında daha çok felsefi bir yaklaşım var kitapta. Ben daha önce unutma üzerine nörolojik bir kitap da okuduğum için benim için faydalı oldu ama ilgisi olmayanları sıkabilir. English Bir deneme daha çok. Birkaç nokta güzel ama derli toplu bir görüş ifade edilmemiş. English
Şimdiki zamanda kalmak için unutmak, ölmemek için unutmak, sadık kalmak için unutmak gerekir.
Sonuç olarak unutma belleğin canlı gücü, anı ise ürünüdür.
Son zamanın benim için favori yazarı Augé'den kurgu dışı bir şeyler okumak da güzeldi. Yaşsız Zaman'ı umarım bulabilirim...
Etnoloji ile ilgili pek fikrim olmasa da ilgimi bir çok yerde çeken küçücük bir kitap olmuş...
⭐ English kesinlikle okuduğum en doyurucu metinlerdendi... English Sadakatini kaybetmeyen yolcuyu yani biz okuru, kitapla işbirliğine davet ederek, varlığını sürdüren bir şimdiki zamana uzanmak olanağını vaat ediyor.
Tekrar okunacak! Çünkü; “ yeniden okumak, öngörmeksizin yeniden yaşamak, daha önce görülmüş olanın bıraktığı izlenimi onun ortaya çıkışını izlemekten vazgeçmeksizin geliştirmektir.”
Daha ne olsun:) English Fil hafızalının biri olarak bu kitabı neden hiçbir şeyi unutamadığımı anlamak için almıştım aslında; bunun yerine neden kurgu şeyler okumayı bu kadar çok sevdiğimi öğrendim. Bu da güzel bence. English Marc Auge'nin unutmaya antropolojik açıdan yaklaştığı ve dil, edebiyat,ruhsallık alanlarında incelediği Unutma Biçimleri kısa ama etkileyici bir kurgu dışı kıtap.
Unutmak,toplum için olduğu kadar birey için de bir zorunluluktur. Unutarak affediyor, yeniyi yaratıyor, anımsamayı bile unutarak başarıyoruz.
Hayli ilginç fikirleri,biraz karmaşık diliyle ufuk açıcı bir kitap. English
