Extaze: Een boek van geluk By Louis Couperus

summary í E-book, or Kindle E-pub ´ Louis Couperus

Tussen een qua temperament zeer verschillende man en vrouw ontstaat een korte maar hevige passie. Extaze: Een boek van geluk

Een gespleten verhaal

Couperus is een van 's lands grootste schrijvers, in ieder geval gemeten naar reputatie. Voor ik Extase oppakte, had ik al Eline Vere en Noodlot gelezen en beide waren me goed bevallen.
Echter, Couperus heeft nog een reputatie: die van onevenwichtige verhalen en nodeloze wijdsprakigheid.

Een beoordeling van dit boek zou in twee delen moeten komen: grofweg de eerste helft is vermakelijk, leest goed weg en karakteriseert de personages goed, al is Taco Quaerts in zijn hoedanigheid van losbandige levensgenieter te onevenwichtig om een realistisch geschetst karakter te vormen.
In de tweede helft doemt een probleem op waar Couperus wel vaker aan leed: wanneer hij zelf geen goed plan lijkt te hebben voor het einde, loopt hij vast in pseudo-romantisch geleuter en een stortvloed aan overbodige woorden die niet of nauwelijks iets toevoegen aan het verhaal, dan wel de karakterontwikkeling. Het maakt het verloop van het verhaal ongeloofwaardig en weekt de lezer los van enige betrokkenheid bij de hoofdpersonen.
Mogelijkerwijs dienen we de novelle - of in ieder geval de tweede helft ervan - te lezen als Couperus' fantasie over het romantische geluk dat hij nooit gekend heeft in het schijnhuwelijk met zijn achternicht. Maar als dat het geval is, telt het boek nog altijd minimaal 30 pagina's teveel. Louis Couperus First, it's always a delight to hold a book published by Pushkin Press: they're exquisite objects. Ecstasy is the second novel by Couperus translated in English that I have read: it's less epic than Inevitable, more intimate, shorter, too. It's a very intriguing love story set in the high society of the Netherlands at the end of the XIXth century: a young widow, Cecile, falls for a charismatic man with a reputation as a womanizer, Taco. The twist is that their love is never consumated. Cecile, thinks that this man she loves so intensely wants her only as a kind of pure madonna, and therefore she plays this role for him and fights her own carnal desires - and by doing so, she loses him. Couperus' writing is delicate and beautiful, and he is a master at analyzing the female psyche of his time. There is a kind of mysticism in this novel, mostly in the depiction of a love that remains purely mental. It's a very bittersweet novel, where the heroine - a prisonner of society, of the image of women that people have, of what she thinks is expected of her - is unable to express her physical desires, and forces herself to think she knows happiness when in fact she's in despair. When Inevitable had echoes of Edith Wharton and Forster, this story reminded me of D'Annunzio and Keyserling. There is also a fascinating young character: Jules, the nephew of Cecile, a sensitive, artistic teenager who is obviously in love, too, with the handsome Taco. Couperus is one of the unsung masters of European literature. Louis Couperus Het was okay. Beetje moeilijk geschreven, maar deed me een beetje boeketroman-achtig aan (erg insta-love-y). Het las in ieder geval wel snel ;) Louis Couperus Overheated. Maybe better: perfervid. Louis Couperus Helaas beviel deze roman van Couperus me minder goed. Twee sterren. Lees waarom op
depiependemeerkoet.nl
Louis Couperus

Een aardig boekje, doch wel ietwat vreemdsoortig zoetsappig. Louis Couperus For a good while I thought this would be a 5-star read for me, with beautiful language and an interesting story of the widow Cecile and the earthy Quaerts. I was interested enough to read to the end, but the atmosphere became cloying and somewhat claustrophobic. The brevity was appropriate as the relationship had nowhere to go in the end. Still, it was worth a read. Louis Couperus Onder me vloeit de zee van het verleden, boven me drijft de ether der toekomst, en ik sta daar tussen-in als op een stip van werkelijkheid; een stip zo klein, dat ik beide voeten pal tegen elkaar moet drukken, om staande te blijven. En vanaf de stip van mijn heden ziet mijn weemoed neer naar die zee en mijn verlangen op naar die lucht. (...)

Het heden is het enige, dat is, of dat tenminste schijnt te zijn. De stip is; de stip, tenminste, schijnt; die zee niet, en die lucht niet, want die zee is slechts herinnering en die lucht slechts illusie. En toch zijn herinnering en illusie alles, zijn ze de wijde domeinen der ziel, die van de stip afvliegt en op de zee afglijdt naar de einders, die wijken en op de wolken wegdrijft naar de sferen, die wijken en wijken...

De frêle, zich in dromen verliezende weduwe Cecile ontmoet de robuuste bad guy Quaerts, die ‘aan sport doet’ en haar aanvankelijk afkeer inboezemt.

Er ontvouwt zich een verhaal over de dichotomie tussen platonische zielsverwantschap en fysieke aantrekkingskracht, een verhaal dat doet denken aan D.H. Lawrence en Gustave Flaubert, maar Couperus houdt de relatie bewust schoon en draait de rollen zelfs om. Niet de rokkenjager Quaerts, maar de weduwe Cecile verlangt ernaar een slavin te zijn in hun liefde, in plaats van een madonna.

Fijnzinnige roman, genuanceerde karaktertekening, met af en toe iets te bloemrijk (zeg maar ‘bouquet’achtig) proza, maar dat zien we bij Couperus graag door de vingers. Louis Couperus A slow-paced novella of reflection by the Dutch novelist and poet, Louis Couperus (1863--1923). Couperus explores the emotions of melancholy, happiness, and ecstasy in the characters of the beautiful, widowed mother of two children, Cecille, the precocious young pianist, Jules (her nephew), and the roguish romantic, Taco Quarts (her admirer). Marketing copy: This is one of Couperus's most powerful novellas. A keen observer of fin-de-siècle Dutch upper-class society, his works are characterized by perfect characterization, exquisite description & a mordant wit, which brought comparisons to Oscar Wilde and Gustave Flaubert. Pushkin Collection editions feature a spare, elegant series style and superior, durable components. The Collection is typeset in Monotype Baskerville, litho-printed on Munken Premium White Paper and notch-bound by the independently owned printer TJ International in Padstow. The covers, with French flaps, are printed on Colorplan Pristine White Paper. Both paper and cover board are acid-free and Forest Stewardship Council (FSC) certified. Louis Couperus Citaat : Zij zwegen even. Dat teer-broze, dat zo licht breken kon,hing nog tussen hen, fijn, als een herfstdraad, die hen verenigde.
Review : Louis Marie Anne Couperus (1863-1923) was een geniaal schrijver met een virtuoos taalgebruik en een veelzijdigheid, die maakt dat zijn literatuur tot op de dag van vandaag nog onaantastbaar is. In zijn werk is duidelijk onderscheid te maken tussen drie groepen van min of meer bij elkaar horende werken: psychologisch-realistische romans, historische romans en een grote verzameling journalistiek werk.

Extaze( uitgeverij gebruikt een s) met de veelzeggende ondertitel: een boek van geluk, verscheen voor het eerst in 1892, het jaar waarin Couperus trouwde met zijn nicht Elisabeth Baud. In /dit veelgeprezen boek tracht Couperus een beeld te geven van wat zich in de menselijke ziel kan afspelen: tegenover een goddelijke kracht staat een dierlijke, instinctieve drift.

Cecile van Even brengt na de dood van haar man haar avonden thuis al dromend door. Zij heeft twee zoontjes, Dolf en Christie. Op een dag wordt zij door haar schoonbroer, Dolf van Attema, uitgenodigd een avondje bij hun te komen. Die avond ontmoet zij Taco Quaerts. Zij vindt hem maar onsympathiek terwijl hij zeer geïnteresseerd is in haar . Zij ziet hem maar als een zeer krachtige en energieke maar wat attogante man die vrij antipathiek bij haar overkomt. Na deze ontmoeting denkt ze nog enkele malen aan hem, maar niet direct in positieve zin.

Op een zaterdagmiddag, terwijl Cecile op de Van Attema’s zit te wachten, verschijnt onverwachts en onuitgenodigd deze Taco Quaerts. Cecile ontvangt hem beleefd, maar niet hartelijk. Dan komen de van Attema’s en er ontstaat een algemeen gesprek; even later neemt Taco afscheid. Na deze ontmoeting denkt Cecile na over het leven en komt tot de conclusie dat iedereen zich maar voordoet iemand te zijn; iedereen draagt een masker, daaronder ligt de waarheid. Cecile ontmoet Taco weer op een feest van mevrouw Hoze. Zij zitten aan een tafel en hebben uitvoerige gesprekken over liefde en geluk. Quaerts vertelt haar over wie hij werkelijk is en dat hij zich gelukkig voelt in haar bijzijn. Taco heeft het over de twee kanten van zijn ziel; het beest in hem en de goede, goddelijke man. Hij zegt dat als hij met haar is het beest in hem stil is en dat hij alleen nog maar gelukkig is en lief kan hebben. Hij ziet in haar de volmaakte godin; dit betreurt zij echter heel erg. Zij wil niet de Madonna zijn die hij in haar ziet.

Aan tafel van het feest zit echter ook mevrouw Hijdrecht; de minnares van Taco. Hij leeft een leven tussen twee verschillende polen; aan de ene kant leeft hij een leven vol drankfeesten en bij zijn minnares, aan de andere kant is hij de kuise fatsoenlijke heer die in het bijzijn van Cecile heel liefdevol en gepassioneerd is. Tussen deze twee werelden slingert hij heen en weer; hij verweert zich niet tegen het noodlot dat in hem leeft.

Cecile meent na deze avond verliefd te zijn op Taco. Zij denkt dikwijls aan hem. Wekenlang spreken zij elkaar niet. Dan op een avond spreken ze af en maken ze een avondwandeling. Zij ondervinden beiden een moment van het hoogste geluk. In deze mystieke sfeer vertelt Cecile aan Taco dat zij helemaal niet als een Madonna gezien wil worden maar dat ze slechts een nederige vrouw is. Hij beseft dat ook zij op deze manier het beest in hem wakker kan maken, en dat geeft hem een slecht gevoel en zijn dierlijke driften dreigen tot uiting te komen. Zij spreken elkaar weer weken niet.

Lange tijd komt Taco niet, Cecile ervaart haar eenzaamheid. Dan ontvangt ze zijn brief: Taco vraagt haar elkaar niet meer te ontmoeten. Hij is bang “het heilig geluk, de extase” te vernielen. Cecile is bedroefd, maar dit moest nou eenmaal zo zijn; noodlot. Taco komt met het bericht dat hij voor een heel lange tijd weg zal gaan; maar wil graag nog afscheid nemen van Cecile. Dat Cecile door Quaerts als het ware wakker gemaakt wordt uit een lange seksloze slaap is één van de mooste fragmenten uit het boek. maakt Couperus overtuigend duidelijk.

De seksloze verhouding en zweverige verhouding met een beeldmooie vrouw is voor de hedendaagse lezers misschien iets moeilijker te doorgronden maar dat is juist de krachtmeting tussen de goddelijke kracht en de dierlijke, instinctieve drift die wel vaker in het werk van de grootmeester terug te vinden is. Met heel veel plezier dit nog immer charmante boek herlezen.
Louis Couperus